20 mar 2009

¡¡Ya nunca podré ser un Power Ranger!!

yo quería ser el blanco, tenía un rollo místico que pegaba conmigo


Toda mi vida preparandome para ser un power ranger y ahora me dicen que se jubilan. Ahora solo me queda este blog y la esperanza de algún día dar un buen braguetazo.

La verdad es que duraron bastante, 17 temporadas. Yo me quedé flipado un día en la facultad, cuando en una coña hablamos de los power rangers y nos pusímos a mirar su entrada en la wikipedia. Había Power Rangers de todos los colores, ¿Power Ranger Carmesí? Por dios... quizá no es que durára bastante, es que ha durado demasiado...

En fin, que tiempos aquellos en los que mi bocata de nocilla y yo peleabamos dados de la mano (el no podía luchar de otra manera) contra los masillas y la tía aquella que vivía en la luna y lanzaba monstruos a la tierra. Evidentemente yo, el bocata, y algún amigo imaginario con papeles cortos y esporádicos, ganabamos la batalla contra el mal.

Siempre quise ir disfrazado de Power Ranger, aunque si voy, quiero hacerlo bien, con un traje muy currado. Este año fui disfrazado de payaso, todo el mundo hacía el chiste: "¿De que vas disfrazado?"... ¬¬.... pero si para el año voy disfrazado de power ranger... que se preparen esos "chistosos", ¡¡un power ranger no se anda con chiquilladas!!

2 comentarios:

Otero dijo...

Mítico o día dos Power Rangers xD Así nos foi despois a práctica de MP...

"la tía aquella que vivía en la luna "? Non te estarás referindo a Rita como "la tía aquella", non? Porque eso non ten perdón de dios!

E eu sempre quixen disfrazarme, non de Power Ranger, senón de masilla, pero tamén en plan currado... Con botón de autodestrucción incluído...

Bah, non te escribo máis que aínda vai parecer que me curro o blog máis que ti... xD Veña, vémonos.

Antonio dijo...

Un blog muy bueno y divertido.felicídades.

 
 
Copyright © // Vare_lab
Blogger Theme by BloggerThemes Design by Diovo.com